بِسْمِ اللَّه وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ

مسلمین ثابت کنند که کودتا علیه آنها نیز! مُجاز نیست

بالأخره جیشِ استبدادی - استعماری مصر (که تا انقلاب اخیر به سلطه گری و سرکوبگری پرداخت و مصر را بیش از نیم قرن و در ادوار ناصر و سادات و مبارک با قوانین عسکری اداره کرد)، علیه حکومت انتخابی و رئیس جمهور منتخب (محمد مُرسی) دست به کودتا زده و با توپ و تانک و هواپیما دستاوردهای انقلاب بزرگِ مصر را پایمال نمود. بدنبال این جنایت عُظمی، رئیس جمهور مُنتخب محبوس، قانون اساسی تعطیل، شبکه های مستقل خبری ممنوع، و رهبران اخوان المسلمین (که رئیس  جمهور منتخب - محمد مرسی عضو آنست) بازداشت شدند. و لکن در این مصیبت بزرگ نیز خیرها نهفته است (وَعَسَىٰ أَن تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ): اولا ماهیت دمکراسی خواهان اسلام ستیز و مدعیان لیبرالیسم و سکولاریسم غربی (که در واقع آثار سیاستهای غربی در جوامع اسلامی بحساب می آیند و هرگز به فکر سازش و تفاهم با مسلمین و جریانات اسلامی نیستند) روشن تر گردید و مثل همیشه کودتاچی ظاهر شدند، ثانیا ماهیت منافقانۀ دُوَل ناتویی با این کودتای واضح و صریح بار دیگر آفتابی گردید؛ زیرا هیچیک از آنها حاضر نشدند حتی آن را کـــودتا بنامند (چه برسد به اینکه آن را محکوم نمایند)؛ و مُجددا ثابت گردید که: «دمکراسی از منظر غربی و نزد همۀ اسلام ستیزان تا وقتی خوب است که منجر به حاکمیت مسلمین نشود». ثالثا ماهیت استبدادی - استعماری نظامهای عربی و خاصتا دولتهای «سعودی و امارات» شرم آورتر گردید؛ و این دست نشاندنگانِ ذلیل فورا این کودتای مُجرمانه را تبریک گفتند. و طبعا آنها من البدایه وحشت داشتند که بهار آزادیبخش عربی پا بگیرد و آنها را نیز ساقط و سرنگون نماید.

سازمان موحدین آزادیخواه ایران ضمن تقبیح و محکوم کردن این «کودتای فضیح و مُجرمانه و استبدادی - استعماری» تأکید میکند که: راه نجات و رسیدن به آزادی و مردمسالاری و کثرتگرایی، تنها سلاحِ جهاد یا صرفا صندوق آراء نیست، بلکه آنچه مسلمین باید بدان اهتمام بیشتری بورزند، همانا قدرت مقاومت و توان مقابله با اَعدای اسلام و مسلمین و حفاظت از «اصول بنیادین آزادی و آزادیخواهی» است. و آنگاه و در چنین وضعیتی: نه جهاد مسلمین «ارهاب و تروریسم» قلمداد میشود؛ و نه پیروزی آنها در انتخابات به بازی گرفته میشود. و از اینها اساسی تر: دخالت اسلام و مسلمین در سیاست و حکومت ممنوع! و کودتاهای عسکری علیه آنها مُجاز! نخواهد شد. و برای مثال در ترکیۀ رو به آزادی هم! با وجود اکتساب همۀ قوای مملکتی (مُقننه، اجرائیه، و قضائیه)، لکن حکومتِ اسلامخواه ترکیه (به رهبری اردوغان) هنوز توان آن را ندارد که حتی «روسری زنان» را آزاد نماید؟! و طبعا حکومت منتخب مصر به ریاست محمد مُرسی (علاوه بر خطاهایی که مرتکب شد) گرفتار همین ناتوانی گردید و کادرهای سیاسی - عسکری دورۀ مبارک چندان تغییری نکردند؛ و دورۀ یک سالۀ حکومت منتخب بیشتر صرف خنثی کردن کارشکنیهای مخالفانِ اسلام ستیز و تنازلات مُستمر گردید، و خاصتا «انحلال مجلس قانونگذاری» توسط بقایای نظام مبارک مشاکل زیادی ایجاد نمود. در این رابطه این مطلب نیز خواندنی است: استعمارگران دنبال عقیم سازی قیامهای مردمی.

و اما اکنـــون: انقلابیون مسلمان مصر باید اثبات نمایند که کودتای صورت گرفته به اهدافش (که بازگرداندن نظام استبدادی - استعماری و عقیم کردن انقلاب آزادیبخش مصر است) نخواهد رسید، و همانطور که نظام مبارک را ساقط و سرنگون نمودند، نظام کودتایی و استبدادی - استعماری را نیز ساقط و سرنگون خواهند کرد، و این کاری است که باید صورت بگیرد ولو سیل خون جاری شود. و اما به تأکید در مرحلۀ کنونی و تا تظاهرات و اعتصابات و روش مسالمت آمیز امکان داشته باشد، روش مسلحانه غیر ضروری و وسائل مدنی ارجحیت خواهند داشت، کمااینکه فعلا چنین است و سراسر مصر تحصن و تظاهرات شده است. لازم به ذکر است که ما خطاها و حتی انحصارطلبی حکومت منتخب را نادیده نمی گیریم، و لکن هیچ خطایی «کودتای آزادی برانداز» را توجیه نمی کند، و خاصتا اینکه مخالفان حکومت منتخب در صحنه بودند و میتوانستند تا رسیدن به اهدافشان به اعتراضات و تظاهرات ادامه دهند و با رئیس جمهور مُرسی به تفاهم و مصالحه برسند (چیزی که دروازه اش باز و آزاد و رئیس جمهور آمادۀ تفاهم و مصالحه بود)، نه اینکه به جیش استبدادی - استعماری متوسل شوند و به «زور سلاحِ این دشمن تاریخی» حکومت منتخب را برکنار و رئیس جمهور منتخب را بازداشت نمایند. و لکن مخالفان اسلام ستیز (که بیشترشان وابسته به نظام مبارک بودند) اهداف دیگری داشتند و سرانجام نیز با چراغ سبز غربی کودتا نمودند. مرگ بر استبداد، برقرار باد آزادی. مرگ بر کودتاچی، اِعاده باد آزادی و مردمسالاری و کثرتگرایی.

سازمان موحدین آزادیخواه ایران

۲۶ شعبان ۱۴۳۴ - ۱۴ تیر ۱۳۹۲