بسم الله الرحمن الرحيم

استعمارگران دنبال عقیم سازی قیامهای مردمی

این یک مسئلۀ اساسی است که: استعمارگران غربی؛ دنبال مهارسازی و عقیم کردن قیامهای مردمی و آزادیخواهانه در جهان اسلام هستند؛ و بنابراین؛ اگر مردمان بپاخاسته هوشیار و آگاه نباشند و تحت رهبری آزادیخواهان سیاسی قرار نگیرند؛ جهت و نتیجۀ قیامها از دستشان خارج میگردد؛ و قیامهای آزادیخواهانه به مثابۀ «اختلافات استبداد و استعمار» جلوه داده می شوند؛ همان استبداد و استعماری که دو روی یک سکه بوده و به یکدیگر پشت بسته اند، و مشترکا جوامع عربی و اسلامی را زیر سلطه و غارت قرار داده اند. و حالا که در ممالک عربی (بنابر طرحهای شیطانی و دجالگرانه) در پی تحریف ماهیتِ آزادیخواهانه و استقلال طلبانۀ قیامها و گمراه سازی بشریت و کلا استبدادی - استعماری کردن اوضاع هستند؛ هنگام قیام سبز ایران نیز (در سال ۸۸) چنین کردند و خواستند که موضع مردم ایران را تضعیف و ادعاهای استبداد ولایت مطلقه را تقویت نمایند؛ تا قیام آزادیخواهانه از دست مردم خارج گردد و به چهارچوبۀ آنها درآید. و آن زمان هم موحدین آزادیخواه چنین اعـلام داشتند: کـودتاچیان ولایت مطلقه و استعمارگران غربی، دنبال حذف مردم و آزادیخواهان! و استبدادی - استعماری کردن اوضاع هستند: آیا استعمارگران غربی میتوانند زیر نام برنامۀ هسته ای مردم ایران را از استمرار قیام آزادیخواهانه منصرف و از مبارزۀ ضد استبدادی غافل نمایند؟؟؟!!! آیا استعمارگران غربی میتوانند نظام ولایت مطلقه را نجات دهند و مانند کودتای ۲۸ مرداد بار دیگر آزادی و مردمسالاری در ایران را به تأخیر اندازند؟؟!!  و این کارِ همیشگی این اضـــداد بشــری است: استبدادیان، آزادیخواهان را متهم به عــوامل خارجی میکنند؛ و استعمارگران نیز از چنین اتهامی استقبال کرده و آن را تبلیغ می نمایند؟! و حتی کارهایی می کنند که اتهامات مُستبدین بر علیه آزادیخواهان جا بیفتد و حقیقی جلوه نماید؛ مثل سفر سُفــرای فرانسه و آمریکا به شهر حماةِ ســوریه! و یا حضور دیپلماتها و کارکنان غربی در تظاهرات سبزهای ایران!! و بدین صورت، این دجالان بشر ستیز سعی شان بر اینست که قیامهای آزادیخواهانه را از مُحتَوای خود خالی! و اختلافات را از محدودۀ «تضاد نظام استبدادی و مردم زیرسلطه» به میدانِ «مُعاملات استبدادی - استعماری» منتقل کنند؛ و آنگاه حَسَب مصالح استبدادی - استعماری (که مبنی بر مهار و استمرار نظامهای استبدادی است) به معامله و زد و بند بپردازند. و البته علت دخــالت استعمارگران و گرفتن قیافۀ مخــالفت با نظامهای استبدادی بخاطر همین فسادکاری و خرابکاری و تشویهِ چهرۀ آزادیخواهان؛ و سرانجام «افتادن مهار قیــام آزادیخواهانۀ مردم» به چنگ این دجــالانِ جهانخوار است. و الحق استعمارگران اَجنبی و شیطان صفت؛ دشمن شمـاره یک مردمان و جوامع استبداد زده و خاصتا جوامع اسلامی هستند.

شما دقت نمایید که در ممالک عربی و در رابطه با قیامهای آزادیخواهانه چه می گذرد؟! و خاصتا توجه بدین مسئله بسیار اهمیت دارد که: چرا در تونس و مصر نظامهای استبدادی به سرعت تسلیم شدند و رؤسایشان ساقط گردید؛ اما در لیبی و یمن و سوریه چنین نشد؟! جواب صریح این قضیه چنین است: در تونس و مصر جانشین غربی - استعماری وجود داشت؛ که همان «جیش و نیروهای مسلح» و ساختۀ دول ناتویی بودند. و کناره گیری بن علی و مبارک، هم مردم را نسبت به اِسقاط کل نظام سرد می نمود؛ و هم نظام حاکم (بجای افتادن به دست انقلابیون و مردم آزادیخواه) بدست نیروهای مسلح وفادار به غرب و دول استعماری می افتاد؛ کما اینکه عملا چنین گردید؛ و حالا هم سرنوشت قیام تونس و مصر در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. و به تأکید اگر مردم تونس و مصر راه طی شده را تکمیل نکنند و به قیام آزادیخواهانۀ خود ادامه ندهند، نتیجۀ قیامشان «مجهول و حتی عقیم» خواهد ماند. و اما مسئله در لیبی و یمن و سوریه فرق میکند: در این ممالک، جانشین غربی - استعماری (با توجه به ماهیت و سابقۀ نظامهایشان) وجود ندارد؛ و در نتیجه کناره گیری رؤسای آنها (که پادشاهان آن ممالک شده اند) به مثابۀ سقوط کل نظام استبدادی و افتادن امور آن ممالک به دست مردم آنها خواهد بود؛ تحولی که راه آزادی و مردمسالاری و کثرتگرایی را باز و مفتوح و آن ممالک بکلی از دست استبداد و استعمار خارج خواهند گشت؛ همان چیزی که استعمارگران غربی به شدت از آن وحشت دارند؛ و تا آنجا که بتوانند از این امر ممانعت خواهند کرد؛ زیرا آنها بخوبی میدانند (علیرغم گرفتن قیافۀ آزادیخواهانه!) که اگر امور آن ممالک اسلامی به دست مردم بیفتد و آزادیخواهان و استقلال طلبان زمام امور را بدست بگیرند؛ از استبداد و استعمار و معاملات پشت پرده و غارتگریهای حاصله چیزی باقی نخواهد ماند و آن ممالک در مسیر رشد و ترقیِ خود قدم برخواهند داشت. اینست که بزرگترین اشتباه آزادیخواهان لیبی چراغ سبز نشان دادن به دخالت استعمارگران غارتگرِ غربی و قبول کردن همکاری این شیاطین بود؛ و طبعا طلب کمک از شیطان! عواقب خود را دارد؛ همان عواقبی که حالا مردم لیبی گرفتار آن شده اند و حتی سرنوشت قیامشان بخاطر «دخالت دجالان ناتویی» در وادی مجهولی قرار گرفته است. آری؛ دول ناتویی برای عقیم و بی نتیجه کردن و برقراری توازن قوا بین مردم و نظام قذافی و مهار قیام آزادیخواهانه به صحنه آمدند؛ نه برای همکاری با مردم مسلمان لیبی! و نجات آنها از وضع استبدادی. اما به نظر ما مردم یمن و مردم سوریه گرفتار این دام شیطانی نخواهند شد (و بعد از تجربۀ لیبی نباید بشوند)؛ و حقیقتا اگر آزادیخواهان یمنی و سوری دچــار «این اشتباه اساسی» گردند؛ سخت جای انتقاد و سرزنش خواهند بود. و بالاخره همۀ آزادیخواهان و استقلال طلبان هرگز نباید از این اصل اساسی غافل شوند که: استعمارگران میخواهند که اوضاع را همیشه در مهار و قبضۀ خود داشته باشند، و به اصطلاح می خواهند مشکلات را اداره کنند، نه اینکه آنها را حل و فصل نمایند (مهار بحران! نه حل آن!)، چرا که در صورت حل و فصلِ مُشکلات، «بهانۀ دخالت» را از دست می دهند.

سازمان موحدین آزادیخواه ایران

۱۱ شعبان ۱۴۳۲ - ۲۱ تیر ۱۳۹۰