بسم الله الرحمن الرحیم

عـِـــــــــزّت و بُــــــــــزرگـــــــــواری

یک انسان و خاصتا یک انسان مسلمان عزت و بزرگواری را باید در کجا جستجو کند؟! آیا باید آن را نزد الله و در ارزشهای توحیدی و انسانی جستجو کند، یا اینکه باید آن را نزد غیر مسلمین و نزد اهل شرک و کفر و نفاق و امروزه آنها را مثلا نزد غرب و مظاهر غربی و مادیت غربی ببیند؟! آیا جویندۀ عزت و بزرگواری در مادیت و اَعراف توحیدی (که دارای ماهیت غیر انسانی و محصول استعمارگری و سلطه گری است) میتواند مسلمان باشد؟! نسبت بدین موضوع به آیات زیر و توضیحات مختصر زیر توجه نمایید:

وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ (سورۀ منافقون - آیۀ ۸): «عزت وبزرگواری {برتری} از آن الله و رسولش و مؤمنین به توحید و اسلامیت است». این آیه، مُبَیِّن عظمت، بزرگی، و برتری الله و رسول الله و پیروان دین الله است. و ثمرۀ مستقیم این آیه برای اهل ایمان و توحید، آزادگی، استقلال، و شجاعت و عدم امکان تن دادن به ذلت و زیر سلطگی و بردگی است. آری؛ اگر مسلمانان دارای «ماهیت توحیدی و قرآنی» بودند، هرگز تن به سلطۀ استعمار و استبداد نمی دادند و دچار فقر و غفلت و عقب ماندگی نمی شدند، وضعی که در تضاد کامل با روح توحید و عزت و آزادگی است.

مَن كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً (سورۀ فاطر- آیۀ۱۰): «هر کسی که طالب عزت و بزرگواری است، پس بداند که همۀ عزتها و بزرگیها از آن الله و خالق یکتا هستند». بله عزت و بزرگواری تنها در سایۀ توحید و اسلامیت بدست می آید، و هر کسی خارج از دایرۀ اسلام و مسلمین و امت اسلامی قرار گیرد، بداند که نه تنها چیزی بدست نمی آورد، بلکه «خَسِرالدُّنیا و الآخِرة» خواهد شد. و خروج از دایرۀ توحید و اسلامیت، چه بسوی شرک و خرافه پرستی باشد، و چه بسوی کفار و دشمنان اسلام و مسلمین، فرقی به حالشان نمی کند، زیرا بعد از حق و توحید جز گمراهی و بطالت چیزی وجود ندارد.

بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ العِزَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً (سورۀ نساء - آيۀ ۱۳۹): «ای رسول، منافقین و دو رویان را مطلع گردان به اینکه عذاب شدید و دردناکی در انتظار آنها است، همان منافقینی که بجای پیوند و دوستی با مسلمین، دنبال  پیوند و دوستی با کفار هستند. آیا منافقین و دو رویان {که ظاهری اسلامی بخود گرفته و تظاهر به اسلام می کنند} عزت و بزرگی را نزد کفار و منکرین حق و حقیقت می جویند؟! در حالی که مؤکدا همۀ عزت ها و بزرگی ها از آن الله و خالق یکتاست». بنابر این، حقیقت امر اینست که یک انسان صادق، احساس بزرگواری و سرفرازی را باید نزد چیزی بجوید که منسوب به اوست و آن را انتخاب کرده است، و مشخصا یک مسلمانِ اهل توحید، عزت و بزرگی را باید در رابطه با توحید و اسلامیت و التزام به قوانین توحیدی و در پیوند با مسلمین و امت اسلامی احساس نماید. اینست راه و روش مسلمانی، نه آنطور که صاحبان نفسهای حقیر و ضعیف اسما و ظاهرا مسلمان بوده، لکن روح و فرهنگشان با غیر مسلمین و حتی دشمنان آنهاست؟! و بجای پیوند و اتحاد با مسلمین، راه همبستگی و اتحاد با غیر مسلمین را در پیش می گیرند، و حتی با پیروان اسلام و یاران اسلام و مسلمین عداوت می ورزند. پس منافقین و مسلمان نمایان باید بدانند که اهل ایمان و اسلام، عزت و بزرگی را تنها نزد الله و مؤمنین به اسلام می جویند، نه نزد کسانی که کارشان مبارزه با اسلام و مسلمین است، و مصادیق امروزۀ آنها اشغالگران قسی القلب و اهل مادیت و ماکیاولیت و غارتگران جهانخوار و مُوَجِدان نظامهای استبدادی هستند؛ همان جهاتی که عاملان اصلی جنگ و تخریب در سراسر جهان و صادر کنندگان اصلی سلاح و وسایل قتل و کشتار و مسبب فقر و عقب ماندگی و ناتوانی جوامع بشری گشته اند.

 علاوه بر تأکید قرآن روی عزت و برتری الله و رسول و مؤمنان، قرآنِ عزت پرور به راهروان خط توحید و عزت و آزادگی چنین امر و آنها را چنین معرفی میکند: وَلاَ تَهِنُوا وَ لاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (سورۀ آل عمران - آيۀ ۱۳۹): «سست و ضعیف مشوید و غم و حسرت به خود راه ندهید، چرا که شما برترین و افضل ترین هستید، اگر واقعا اهل ایمان {و در خط توحید و اسلامیت} باشید». اینست اسلامیت و مسلمانی؛ و اینست مسیر توحید و عزت و آزادگی؛ و چنین است ایمان و فرهنگ اسلامی؛ ایمان و فرهنگی که مایۀ استقلال و آزادگی و نجات و پیروزی است. و این همان چیزی است که جوامع اسلامی آن را «گُم و فراموش» و از دست داده اند، اما به حکم مسلمان بودن باید آن را بازیابند.

سازمان مُوَحِّدین آزادیخواه ایران

۱۴ محـرم ۱۴۲۵ – ۱۵ اسفنـد ۱۳۸۲