بسم الله الرحمن الرحیم عـِـــــــــزّت و بُــــــــــزرگـــــــــواری
یک انسان و خاصتا یک انسان مسلمان
عزت و بزرگواری را باید در کجا جستجو کند؟! آیا باید آن را نزد الله و
در ارزشهای توحیدی و انسانی جستجو کند، یا
اینکه
باید آن را
نزد غیر مسلمین و نزد اهل شرک و کفر و نفاق و
امروزه آنها را مثلا نزد
غرب و
مظاهر غربی و مادیت غربی ببیند؟! آیا جویندۀ عزت و بزرگواری در
مادیت و اَعراف
توحیدی (که دارای ماهیت غیر
انسانی و
محصول استعمارگری و سلطه گری است)
میتواند
مسلمان
باشد؟!
نسبت بدین موضوع
به آیات زیر و توضیحات مختصر
زیر توجه نمایید:
وَلِلَّهِ
الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ
(سورۀ
منافقون - آیۀ ۸):
«عزت وبزرگواری
{برتری} از آن الله و رسولش و مؤمنین به توحید و
اسلامیت است».
این آیه، مُبَیِّن عظمت، بزرگی، و برتری الله و
رسول الله و پیروان دین الله است. و ثمرۀ مستقیم این آیه برای اهل
ایمان و توحید، آزادگی، استقلال، و شجاعت و عدم امکان تن دادن به ذلت و
زیر سلطگی و بردگی است. آری؛ اگر مسلمانان دارای
«ماهیت توحیدی و قرآنی»
بودند، هرگز تن به سلطۀ استعمار و استبداد نمی دادند و دچار فقر و غفلت
و عقب ماندگی نمی شدند، وضعی که در تضاد کامل با روح توحید و عزت و
آزادگی است.
مَن كَانَ
يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعاً
(سورۀ فاطر- آیۀ۱۰):
«هر کسی که طالب عزت و بزرگواری است، پس بداند که همۀ عزتها و بزرگیها از
آن الله و خالق یکتا هستند».
بله
عزت و بزرگواری تنها در سایۀ توحید و اسلامیت بدست می آید، و هر کسی
خارج از دایرۀ اسلام و مسلمین و امت اسلامی قرار گیرد، بداند که نه
تنها چیزی بدست نمی آورد، بلکه
«خَسِرالدُّنیا و الآخِرة» خواهد
شد. و خروج از دایرۀ توحید و اسلامیت، چه بسوی شرک و خرافه پرستی باشد،
و چه بسوی کفار و دشمنان اسلام و مسلمین، فرقی به حالشان نمی کند، زیرا
بعد از حق و توحید جز گمراهی و بطالت چیزی وجود ندارد.
بَشِّرِ
الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَاباً أَلِيماً الَّذِينَ
يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ
أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ العِزَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً
(سورۀ نساء - آيۀ
۱۳۹):
«ای
رسول، منافقین
و دو رویان را مطلع گردان به اینکه عذاب شدید و دردناکی در انتظار آنها
است، همان منافقینی که بجای پیوند
و دوستی با مسلمین، دنبال
پیوند و دوستی با کفار هستند. آیا منافقین
و دو رویان {که ظاهری اسلامی بخود گرفته و تظاهر به اسلام
می کنند} عزت و بزرگی
را نزد کفار و منکرین حق و حقیقت می جویند؟! در حالی که مؤکدا همۀ عزت
ها و بزرگی ها از آن الله
و خالق یکتاست».
بنابر
این،
حقیقت امر اینست که یک انسان
صادق، احساس
بزرگواری و سرفرازی
را باید نزد چیزی بجوید که منسوب
به اوست و آن را انتخاب کرده است، و مشخصا یک مسلمانِ اهل توحید، عزت و
بزرگی را باید
در رابطه با
توحید و اسلامیت و التزام به
قوانین توحیدی و در پیوند با مسلمین و امت اسلامی
احساس نماید.
اینست راه و روش مسلمانی،
نه
آنطور که
صاحبان نفسهای حقیر و ضعیف اسما و ظاهرا مسلمان بوده، لکن روح و
فرهنگشان با غیر مسلمین و حتی دشمنان آنهاست؟! و بجای پیوند و اتحاد با مسلمین،
راه همبستگی و اتحاد با
غیر مسلمین
را در پیش می
گیرند، و
حتی
با پیروان اسلام و
یاران اسلام و مسلمین عداوت می
ورزند.
پس منافقین
و مسلمان نمایان باید
بدانند که
اهل ایمان و اسلام،
عزت و بزرگی
را
تنها
نزد الله
و مؤمنین به اسلام
می جویند،
نه نزد
کسانی که کارشان مبارزه با اسلام و مسلمین است، و مصادیق امروزۀ آنها
اشغالگران
قسی القلب و
اهل
مادیت
و ماکیاولیت و غارتگران
جهانخوار و مُوَجِدان نظامهای استبدادی
هستند؛ همان
جهاتی که عاملان اصلی جنگ و تخریب در سراسر جهان و صادر کنندگان اصلی
سلاح و وسایل قتل و کشتار و مسبب فقر و عقب ماندگی و ناتوانی
جوامع بشری گشته اند. علاوه بر تأکید قرآن روی عزت و برتری الله و رسول و مؤمنان، قرآنِ عزت پرور به راهروان خط توحید و عزت و آزادگی چنین امر و آنها را چنین معرفی میکند: وَلاَ تَهِنُوا وَ لاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (سورۀ آل عمران - آيۀ ۱۳۹): «سست و ضعیف مشوید و غم و حسرت به خود راه ندهید، چرا که شما برترین و افضل ترین هستید، اگر واقعا اهل ایمان {و در خط توحید و اسلامیت} باشید». اینست اسلامیت و مسلمانی؛ و اینست مسیر توحید و عزت و آزادگی؛ و چنین است ایمان و فرهنگ اسلامی؛ ایمان و فرهنگی که مایۀ استقلال و آزادگی و نجات و پیروزی است. و این همان چیزی است که جوامع اسلامی آن را «گُم و فراموش» و از دست داده اند، اما به حکم مسلمان بودن باید آن را بازیابند.
سازمان مُوَحِّدین
آزادیخواه ایران
۱۴ محـرم ۱۴۲۵ – ۱۵ اسفنـد ۱۳۸۲ |