بِسْمِ اللَّه وَ
لَهُ الْحُكْمُ وَ
إِلَيْهِ الْمَصِيرُ
بزرگترین گناه محمد مُرسی (ره):
وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ
عرف و عادت جوامع اسلامی (و تقریبا همۀ بشریت) اینست که وقتی کسی می میرد
او را می ستایند؛ کمااینکه در جشن تولدها شمع روشن می کنند و جشن و شادی می
نمایند! و لکن چنین رویه ای غالبا با واقعیاتِ سپری شده بر انسانها تناسب و
هماهنگی ندارد. و اما بهتر آنست که در چنین اوقاتی رویۀ واقع بینانه تری
مبنی بر بحث و بررسی سرگذشت ها در پیش گرفته شود، تا حقایق روشن گردد و کسی
ظالم یا مظلوم واقع نشود. بر خلاف رویۀ مدح و ستایش که خوب و بد مورد تحسین
و تکریم واقع میشوند و گذشته ها مکتوم میمانند؛ و هر کسی هم خلاف این رویه
حرکت نماید مورد سرزنش قرار می گیرد. و با توجه به اینکه رویۀ دوم توحیدی
تر و به واقعیت نزدیکتر میباشد، در نتیجه موحدین آزادیخواه چنین رویه ای را
اختیار نموده، و در اینجا نیز بدان ملتزم می مانیم.
برویم روی اصل موضوع:
چند روز پیش محمد مُرسی (ره) رئیس جمهور منتخب مصر به صورت ناگهانی در
مَحکمۀ کودتاچیان (بعد از سالها محرومیت از حقوق خویش و تحمل وضعیت طاقت
فرسای زندانهای کودتا) جان سپرد، و خدایش او را ببخشاید.
و لکن آنچه در اینجا مدنظر ماست ذکر مصائب و مأساتِ ناشی از کودتای
استبدادی - استعماری نیست، بلکه انحرافات و خطاهایی است که منتهی به چنین
وضعی گردید. بدین جهت میخواهیم روی این موضوع تصریح نماییم که:
«بزرگترین گناه و خطای محمد مُرسی و جنبش اخوان
المسلمین در مصر»
همانا زد و بند
و سازش
با ظالمان مصر (و مشخصا تعیین عبد الفتاح
سیسی بعنوان وزیر دفاع و محمد ابراهیم بعنوان وزیر داخلی) و بی توجهی به
مردم و نیروهای مخالف نظام حسنی مبارک بود. لازم به ذکر است که این دو عنصر
خبیث و کودتاچی جزو مقامات بالای عسکری در نظام حسنی مبارک بودند؛ و در
حالی به این سمتهای حساس گمارده شدند که نیروهای مردمی و مخالف به
حاشیه رانده شده و از طرف اخوان المسلمین و شخص محمد مرسی توجه چندانی به
خواست و مطالبات آنها مبذول نمی گشت! و همان زمــان این مطلب:
«انتقاد
از قانون اساسی مصر: قانون توافقی راهگشاست»
در واکنش به چنین اوضاعی منتشر گردید. و همانطور که می دانیم همین دو
عنصر عسکریِ نظام مبارک بودند که علیه مُرسی دست بکار شدند و علیه نظام
جدید و انتخابی کودتا نمودند و شخص رئیس جمهور (محمد مُرسی) و هزاران
اخوانی را روانۀ سیاهچالهای کودتا نمودند. بدیهی است کودتاچیان بدون مقدمه
کودتا نکردند، بلکه از طرفی چراغ سبز غربی و حمایت همه جانبۀ غربی همراه
داشتند، و از طرف دیگر همۀ نیروهای حذف شده و به حاشیه رانده شده را علیه
اخوانها با خود همراه کردند. و ناراضیان هم بنابر انتقام (و یا ماهیت خبیث)
به کودتاچیان پیوستند و آنها نیز گمراهانه در کودتای غربی - سیسی مشارکت
نمودند. و بدین شیوه چیزی از انقلاب مصر باقی نماند! و کودتای وزیران محمد
مُرسی همه چیز را به صفر و حتی بدتر از آن برگرداندند.
بنابر این، از نظر موحدین آزادیخواه، بزرگترین گناه و خطای محمد مُرسی (ره)
همانا میل و توجه به ظالمان و بی توجهی به مظلومان و شرکت کنندگان در
انقلاب و نادیده گرفتن این قاعدۀ توحیدی بود:
وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا
فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ
ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ (هود - ۱۱۳):
«به کسانی میل نکنید که ظالم و ستمکارند، و گرنه گرفتار عذاب جهنم می شوید،
و آنگاه {بنابر چنین میل و ملاحظه ای} بعد از اللّه یار و همکاری نخواهید
داشت و نهایتا جزو یاری شدگان نخواهید بود».
و جالب اینکه این رویۀ غلط بحدی فاحش بود که حتی شخصی مثل یوسف قرضاوی (که
همیشه در صف اخوانها و جزو آنها بود) حاضر نشد که به محمد مرسی رأی بدهد؛ و
بجایش به عبد المُنعم ابو الفتوح رأی داد (کسی که جزو رهبران اخوان بود و
بعد از انقلاب انشعاب نمود و آخرش هم در صف کودتاچیان قرار گرفت و حالا هم
در زندان آنهاست). و طبعا خالق عالم و قواعد حاکم بر جهانِ بشری با کسی
شوخی ندارند، و هر حرکتی خلاف این قواعد اجتناب ناپذیر عواقب تلخ و ناگواری
بدنبال می آورد، و شکست و نابودی انقلاب مصر نیز حاصل این خلافکاری همه
جانبه بود، بنحوی که برای همۀ اطراف فاجعه بار گردید؛ و خاصتا برای
اخوانهای پیروز بسیار سنگین تمام شد و هزاران نفر از آنها قتل عام و زندانی
و آواره گشتند و زیر تیغ کودتاچیان امتیاز گرفته واقع شدند.
لکن در پایان می گوییم: ربَّنا به لطف خودت محمد مُرسی و اِخوانها را در
رابطه با این گناه و خطای بزرگ ببخش و مورد لطف و رحمت خود قرار بده، زیرا
آنها در همین دنیا گرفتار گناه و خطای خویش گشتند؛ لکن تسلیم نشدند و
مقاومت نمودند، و بسیاری از آنها در همین مسیر و در سیاهچالهای ظالمانی جان
سپردند که به آنها فرصت دادند و حساسترین مقامها را به آنها دادند.
وَ هُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُو عَنِ
السَّيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (شوری
- ۲۵):
«و اللّه همان ذاتی است که توبه و بازگشت را
از بندگانش می پذیرد و بدیها را می بخشاید، و او به عملکرد شما عالِم و آگاه
می باشد».
سازمان موحدین آزادیخواه ایران
۱۸ شــوّال ۱۴۴۰ - ۳۱ خــرداد ۱۳۹۸