بسم الله الرحمن الرحيم

اَطفال شین آباد در حریق استبداد و بی مسئولیتی؟!

شغل اصلی نظام استبدادی، همانا سرکوبگری و خفه سازی و سلطه گری است، نه تعلیم و تربیت و هموار کردن معیشت و حفاظت از جان و مال و نوامیس مردم! و خاصتا در مناطق محروم و ازجمله در مناطقی همچون کردستان جز سرکوبگری و خفه سازی کار و مسئولیت دیگری ندارد؛ و درآن مناطق غیر از نهادهای عسکری و جاسوسی یا چیزی وجود ندارد؛ یا تحت هیمنۀ نهادهای سرکوبگر قرار دارد. حال با این وضع چگونه میتوان انتظار داشت که در روستاهای خانه (پیرانشهر) استبداد ولایت مطلقه کار مؤثری انجام دهد و مثلا مدارس و تعلیمات و مدرسان را قابل قبول نماید؟! طبعا در رابطه با مدرسۀ شین آبادِ خانه (پیرانشهر) نیز همین مسئله صدق میکند و در آنجا نیز کار استبداد در سرکوبگری و خفه سازی خلاصه میشود. درست است که حکومت حاکم (در همۀ ابعاد سیاسی و اقتصادی و امنیتی و قضایی و......) مسئول مملکت است و باید جوابگوی مردم باشد، اما چنین امری از یک دولت و حکومت انتخابی انتظار می رود، نه از دولت سرکوبگر و حکومت استبدادی!!! و اصلا دولت و حکومت (لااقل در جوامع ما) برای همین مسئولیت (سرکوب و خفه سازی!) بوجود آمده و کار اصلی اش همین است. و در چنین اوضاعی همۀ اقشار مردم سرنوشت مجهولی پیدا میکنند، کمااینکه اطفال مردم در مخروبه های دولت سرکوبگر درس میخوانند، بدون اینکه از نتیجۀ کار خود اطمینانی داشته باشند.

جالب اینکه به گفتۀ شاهدان عینی در شین آباد، فاجعۀ واقع شده حاصل بی مسئولیتی و خارج سازی کورۀ نفتی بوده نه نفس آتش گرفتن آن؟! زیرا وقتی خواسته اند کورۀ مشتعل و لبریز از نفت را خارج کنند (بجای اخراج دانش آموزان!) دم در منفجر میشود؟! و بدین ترتیب اطفال بیچاره در کلاسِ آتش گرفته محاصره و قربانی میشوند (توجه داشته باشید که پنجره ها نیز همانند زندان نرده داشته اند؟!). اینست که نظام استبدادی مسئول سرکوبگری و خفه سازی و اِهمال مملکت و پُر کردن بچه های مردم در مخروبه های ناقابل و پر خطر است، و مدرسۀ شین آباد یکی از هزاران مخروبه ای است که محل درس و مدرسۀ بچه های مردم شده است. آری؛ در چنین اوضاعی مسئولیت والدین و مدیران مردمی و معلمان هرچه بیشتر می شود؛ و اهمال و بی توجهی آنها فجایعی از نوع «فاجعۀ شین آبادِ خانه» به بار می آورد. بنابر این، مسئول سوختن اطفال مظلوم در مدرسه ای فرسوده و آمادۀ تخریب تنها استبداد سرکوبگر نیست؛ بلکه والدین آنها نیز مسئولیت دارند؛ کمااینکه مدیران و معلمان مدرسه هم مسئول هستند؟! و طبعا تا مردم و خانواده ها و مسئولان مردمی و اقشار مختلف احساس مسئولیت نکنند؛ بدترین ها (و از جمله دولت سرکوبگر) جهت حل مشاکل پیشتازی نمیکنند و نباید چنین انتظاری وجود داشته باشد. و البته همین عدم مسئولیت مردمی است که حکومت استبدادی و خفه کننده را زاییده و جوامع استبداد زده و سرکوب شده را بوجود آورده است. بدیهی است که عدم مسئولیت در مردم و خانواده ها و مسئولان امور خلاصه نمی شود، بلکه سیاسیون و احزاب و سازمانهای مخالف نیز بجای توجه به عمق فاجعۀ بی مسئولیتی (و حتی اِهمال جگرگوشه ها) بیشتر به محکوم سازی استبداد حاکم می پردازند. در هر صورت، ما بعنوان موحدین آزادیخواه در عزای دهها طفلک معصوم و سوخته در «حریق استبداد و بی مسئولیتی» می نشینیم، و امیدواریم این حادثۀ دردناک لااقل بهترینها را (که والدین و معلمان و مسئولان مردمی باشند) هوشیار نماید و اندکی مسئولیت پذیر سازد.

سازمان موحدین آزادیخواه ایران

۲۴ محرم ۱۴۳۴ - ۱۸ آذر ۱۳۹۱

تصاویر فـاجعۀ مدرسۀ شین آبادِ خانه (پیرانشهر) که ۳۰
الی ۴۰ دختر بچۀ ابتدایی را دچار سوختگی شدید نمود: