تعریف استبداد و نظام استبدادی

لفظ استبداد از «بَدَّدَ» می آید، و تبدید یعنی تفریق و جداسازیِ که حاصل زور و شدّت است. و بنابر این، استبداد یعنی تمایل به تفرُّد و تک رَوی و پیگیری سلطه گری. و در اصطلاح سیاسی استبداد عبارتست از خودکامگی (از روی امیال و هوای خود عمل کردن) و خودسری (بنابر رأی و تشخیص خود عمل کردن، و رأی و تشخیص دیگران را نادیده گرفتن) و عدم التزام (بی وفایی و پابند نبودن به اصول و نداشتن قاعده و انضباط). و نظام استبدادی عبارتست از نظامی که استبداد و خصایلش در آن جاری و حاکمیت می یابند و ماهیت فکری و سیاسی و روش آن نظام را تشکیل میدهند. و آنچه در نظام استبدادی معتبر و بلاحدود (مطلق) است، کام و هوای مستبد، سر و سودای مستبد، و عدم التزام است. و حکومت مطلقۀ استبدادی در سایۀ «جهالت و ناتوانی» و بعضا به علت «بی تجربگی و تصورات غلط» و اکثرا بوسیلۀ «زور و سرکوب» بوجود می آید، و همیشه نیز با تکیه بر زندان و کشتار و خفه سازی ادامه می یابد.