بسم الله الرحمن الرحيم
هـــوشیاری و
احساس
مسئــولیت
هوشیاری خلافِ «غفلت و بی خبری» است،
همانطور که احساس مسئولیت خِلاف «اِهمال و بی
توجهی» است. به عبارت دیگر، همانطور که غفلت و بیخبری ناشی از بی
کارسازی وسایل درک و شناخت است، هوشیاری عکس آنست و به معنای
«بکارگیری وسایل درک و شناخت» است.
بعدا همانطورکه غفلت و بیخبری عامل اِهمال و بی توجهی می شود (چرا که غافل
و بی خبر نه وظایف خود را می شناسد، نه واقعیات زندگی را درک می کند، و نه
دوست و دشمن برایش مشخص می باشد)، هوشیاری و خبرداری مایۀ «احساس مسئولیت و موضع گیری و صحنه داری»
می گردد (چونکه هوشیار از وظایف خود با خبر است، و مشاکل پیش روی خود و
جامعۀ خود و مملکت خود و دین و فرهنگ خود را می شناسد، همچنانکه متحدین و
مخالفین خود را شناخته است). حال در رابطه با هوشیاری و احساس مسئولیت و
نیز غفلت و بی کارگی به این آیات از قرآن مُنزل توجه نمایید:
وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ
وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولـئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً
(اِسراء:
۳۶):
«چیزی را پیروی و دنبال مکنید که بدان علم و آگاهی ندارید، چون به تأکید هر
یک از گوش (وسیلۀ شنیدن) و چشم (وسیلۀ دیدن) و قلب (وسیلۀ دریافت و پذیرش)
در برابر آنچه تأیید و دنبال می کنید مسئولیت دارند».
آری، اگر مسلمین بهمین امر صریح الله
و خالق یکتا عمل می کردند دنیا و آخرت شان تضمین و در کارهای
خود پیروز بودند. اما افسوس که به راه غفلت رفتند و وسایل شناخت خود
را از کار
انداختند و از بکارگیری آنها که امر الله بود غافل شدند و آنها
را تا سطح حواس بی خاصیت تنزل دادند و
به روزگار سیاه کنونی افتادند. و درحقیقت غافل کسی است که گوش و چشم و قلبش
نقش وسایل درک و شناخت را از دست داده
است، و گوش و چشم و قلبش به
«نوع حیوانی =
غیر مُدرک» تنزل پیدا کرده است. همچنین این آیه از قرآن حکیم در
رابطه با غفلت و غافلین بسیار جای دقت و تعمق است:
وَ لَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيراً مِّنَ الْجِنِّ وَ الإِنسِ
لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لاَّ
يُبْصِرُونَ بِهَا وَ لَهُمْ آذَانٌ لاَّ يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَـئِكَ
كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَـئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ
(اَعراف:
۱۷۹):
سازمان موحدین آزادیخواه ایران
۸ ذوالقعده ۱۴۲۳ – ۲۱ دی ۱۳۸۱